- kokuşmuş
- kokuşmuş verdorben; verwest
Türkçe-Almanca sözlük. 2013.
Türkçe-Almanca sözlük. 2013.
kokuşmak — nsz 1) Çürüyüp bozularak kötü bir koku çıkarmak, kokmak, taaffün etmek Çöpler kokuşmuş. 2) mec. Kişi, toplum vb. bozularak özelliğini yitirmek, tefessüh etmek 3) hlk. Koklaşmak Öpüşürken, kokuşurken çıkageldi kocası... M. Ş. Esendal … Çağatay Osmanlı Sözlük
kokuşuk — sf., ğu 1) Kokuşmuş, bozulmuş olan, müteaffin 2) mec. Kokmuş … Çağatay Osmanlı Sözlük
sası — sf. 1) Küf ve çürük gibi kokan 2) Kokuşmuş 3) Tatsız Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller sası kokmak … Çağatay Osmanlı Sözlük
gendîde — (F.) [ ﻩﺪیﺪﻨﮔ ] kokuşmuş, kötü kokmuş … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
girân — (F.) [ ناﺮﮔ ] 1. ağır. 2. pahalı. 3. kokuşmuş. 4. katı … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
müteaffin — (A.) [ ﻦﻔﻌﺘﻡ ] kokuşmuş … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
mütefessih — (A.) [ ﺦﺴﻔﺘﻡ ] bozulmuş, kokuşmuş, çürümüş … Osmanli Türkçesİ sözlüğü